Iedereen blijft in beeld
De fijnste schoonouders die je maar kan wensen. Niet iedereen heeft ze, ik ben in de gelukkige omstandigheid, dat ik het ruim 20 jaar heb kunnen zeggen. We hebben veel lief gedeeld. Het lief kwam in alle warme vormen. Van altijd voor ons klaarstaan tot aan ons denken als wij vergaten aan onszelf te denken. En met de komst van kleinkinderen spreidde het lief als een warme deken ook onverminderd over hen heen. We waren altijd welkom en geen vraag was te gek.
Mijn schoonouders hielden van reizen. En met 56 jaar gepensioneerd, hadden ze hiervoor tijd genoeg. Op 82-jarige leeftijd werd het reizen met de caravan mijn schoonvader dan toch te zwaar. Mijn schoonmoeder van gelijke leeftijd heeft nog twee jaar geprotesteerd en zag uiteindelijk ook wel in dat het niet meer kon.
De wereld werd daarna anders, kleiner en lokaler. Dat viel op. Want waar eerst de vrienden en verhalen uit heel Europa kwamen, kwam het bezoek nu van dichterbij. De verhalen werden ook anders. Meer over ziektes van anderen en heel soms over henzelf. Want klagen deden ze nooit.
Op hun 86ste werd hun wereld nog kleiner toen mijn schoonvader in huis viel. Zomaar even uit evenwicht. In de laatste periode waren mijn schoonouders veel aan huis gekluisterd. We hebben er veel aan gedaan om ze met een smartphone en een Ipad bij de tijd te houden. Zo bleven we makkelijk in contact. Eerlijk; ze hadden er allebei geen talent voor.